Die lange Löffel
En uuralts Määrli, nochverzellt vom Hanspi Thum

Es isch emol e Pfarrer gseh, dä het gärn möchte wüsse, wie Himmel und Höll uss-sehn. Darum isch är mit synere Bitt zum liebe Gott gange. Gott het-em das erlaubt und het em-e Ängel dr Ufftrag ghä, dr Pfarrer z'fiere.

Dr Ängel het dr Pfarrer zerscht in e grosse Ruum brocht. In dr Mitti vo däm Saal isch uff-e-me Füür e grosse Dopf gschtande. In däm Dopf isch e wunderbar Ässe dinne gseh. Um dä Dopf umme sin Mensche mit lange Löffel gsässe. Aber die Lütt hänn bleich, maager und eländ usgsee und es het e-n-yysigi Stilli gherrscht. Denn - d'Schtiehl vo däne Löffel, die sin so lang gseh, dass si das heerlige Ässe sich nit hän könne sälber ins Muul schiebe.

Wo die baide Bsuecher wider dusse gseh sinn, het dr Pfarrer sy Beglaiter gfroggt, was denn das für e gschbässige Ort sigi. Und dr Ängel het gsait: "Das isch d'Höll gseh."

Druffabe het dr'Ängel dr Pfarrer in e andere Ruum gfiert, wo genauso uss-gsee hett wie dr erschti. Au do het's e Füür in dr Mitti gha und e wunderbar Ässe het im-ene Dopf inne kocht. Mensche sin um das Füür umme gsässe und au si hänn langi Löffel in de Händ gha. Aber die Lütt, die hän guet gnäärt, gsund und glügglig usgsee und si hänn sich läbhaft mitenand unter-halte. Si hän nitt brobiert, sich sälber z'fietere. Si hänn die lange Löffel brucht, um sich geegesittig Ässe z'gää.
Wo die baide Bsucher wider duss gseh sinn, het dr Ängel gfroggt: "Waisch, wo mer do gseh sinn?" Und dr Pfarrer, dä het numme gniggt.

Dieses Märchen wurde mir von Hanspeter Thum (maerlimaa@gmx.ch) zur Verfügung gestellt.
© Das Copyright hierfür liegt ausschließlich bei Hanspeter Thum. www.maerlimaa.ch